RİTA

RİTA

Ne kadar savunmasız, sevgi bekleyen masum bir duruşu vardı. Fotoğraf konuşur mu? “ Size anne diyebilir miyim?” bakışlarıyla dile gelmişti adeta. Kızılımsı sarı tüyleri, kibar yüzündeki iki zeytin tanesi meraklı gözleri, ince burnuyla sesleniyordu. Zarifçe havaya kalkmış asil kuyruğu ile sesleniyordu. Onu can yoldaşı seçmeme neden bu güzel görünüşü değil, ruhumun bir yerinde hissettiğim incecik bir sızı oldu.

Hemen ilçemiz hayvan barınağını arayıp, minik yavruyu evlat edinmek isteğimi ilettim. Böyle başladı hikayemiz Rita ile.

Adını henüz bebekken koyan ilk sahibi değiştirilmemesini rica etmiş evlat edindirirken. Böylece henüz minicik bir bebekken kapı kapı gezdiği tüm evlerde aynı kalmış ismi.

Rita, torununu mutlu etmek isteyen bir babaanne tarafından sahiplenilmiş. Çok güzel duygularla evine götürdüğü yavruyu ilk zamanlar çok seven torun kısa sürede sıkılmış. Babaanne sokağa bırakmak yerine geri götürmüş Rita’yı. İlk terk edilişini yaşamış bebecik…

Sonra genç bir hayvansever çift ile yaşamaya başlamış. Kısa sürede alışmış aileye. “Büyük mutluluklar kısa sürer” diyen şom ağızlının sözü gerçek olmuş. Uzak bir kente tayini çıkan çift geri vermenin hüznü ve utancıyla bırakıp gitmişler. Arkalarında her an gelmelerinin umuduyla kapının önünden ayrılmayan yavruyu bırakarak…

Henüz beşinci ayına yeni girdiğinde, kreş sahibi bir kadın tarafından öğrencilerin hayvan sevgisiyle büyümesi için sahiplenilmiş. Serbestçe dolaşmış bahçenin çimli yumuşak toprağında. Oyunlar oynadığı küçük çocukların kulaklarını, kuyruğunu çekiştirmesine tepki göstermemiş uzun zaman. Ama bir gün canı çok yanmış olmalı ki, kuvvetlice havlamış. Çocukların şikayet edeceğinden korkan kreş sahibi, Rita’yı bahçedeki kulübeye yerleştirmiş. Artık bir camın ardından izlemeye başlamış oyun arkadaşlarını. Yanlarına koşmak için yaptığı her hamlede cama çarpıp düşmeye başlamış. Mutsuz bakışlarına daha fazla dayanamayan sahibi, tanıdığı bir genç kıza teslim etmiş yavruyu. Minik kalbi bir kez daha yaşamış terk edilmişliğin dipsiz acısını…

Bizim yolumuz, Rita genç kızla yaşarken kesişti. Bakım masrafına dayanamayan genç kızın barınak sayfasına verdiği ilanı sayesinde annesi olmamı isteyen bakışlarını yakaladım. Onu çok sevecek, terk etmeyecek anne isteyen hüzünlü bakışlarını. Bir hafta içinde evimize geldi. Ailemizin yeni üyesi oldu.

İlk günlerde arabaya binmek istemiyor, bindiğinde ise devamlı kusuyordu. Veterinerimiz araba ile yaşamış olduğu bir travmasının olabileceğini, zamanla düzelebileceğini söyleyince hasta olmadığı için mutlu oldum. Bir süre sonra gerçekten kesildi sorunu. Ve biz de çözdük durumunu. Beş ayda değiştirmek zorunda kaldığı yuvalarına hep araba ile taşınan kızımda terk edilişleri sonrası araba fobisi oluşmuştu. Anksiyete yaratan fobisi midesinden yakalamıştı. Ne zaman araba koltuğuna oturtulsa yaşadığı terk edilişlerin acısı bilinç altından çıkıp, gerginleşmesene sebep oluyordu. Minicik vücudu gerginliği taşıyamıyor, kusarak rahatlıyordu. Ama zaman içinde bize güvenip kurtuldu onu üzen, sinirlerini geren korkusundan. Haline üzülen biz de rahatladık. Şimdi ise bir yere giderken bizden önce zıplayıp oturuyor arabaya.

Kayıtsız şartsız güvenip bıraktı kendini küçük kızım. Hareketlerindeki güven duygusu, bakışlarındaki sevgi hiç bitmesin. Çantamın sapına, gözlüğümün camına, giysilerime konan tüylerini, yürüyüşlerimizde başını çevirip çevirip gözlerimi yakalayan bakışlarını, kuyruğunun heyecanla dans edişini, koşarak kucağıma atlamanı çok seviyorum.

Senden çok memnunum küçüğüm. Hayatımıza dahil olmandan dolayı şükrediyorum. Ya sen benden razı mısın?

***

"Rita'nın bir de instagram sayfası var. Görmek isterseniz işte adresi:

@ritailehayatcokguzel

www.instagram/ritailehayatcokguzel