Adile VAROL Yazarın Tüm Yazıları
Adile VAROL 1992'de Manavgat'ta doğdu. İlk, orta ve lise eğitimini Manavgat'ta tamamladı. Tıbbi Sekreterlik eğitimi alan Adile Varol, evli ve 2 çocuk annesidir. Halen Manavgat Devlet Hastanesinde Tıbbi Sekreter olarak çalışmaktadır. Yazmayı çok seviyor. Üstelik ilk kit...
KÜÇÜK PRENSE MEKTUP
Adile VAROL
Sevgili Küçük Prens,
Sana bu mektubu yetişkin olup da hala çocuk kalabilenlerin dünyasından yazıyorum. Biliyor musun? Bir zamanlar ben de çocuktum. İnsanlar benim çizdiklerimi de söylediklerimi de anlamazlar, şaşkın şaşkın bakarlardı. Senin varlığına inandığımı söylesem inan yirmi dokuz yaşında bir deli olduğumu düşünürlerdi.
Sana bir kutu gönderiyorum. Ama sakın açma olur mu? İçine pembe kelebekler koydum ve senin yaptığın gibi kutunun kenarına birkaç delik açtım. Ki kelebekler nefes alabilsin diye…
Küçük Prensim,
Bu yetişkin olup ruhu hala çocuk olan insanın senin çizim defterine ihtiyacı var. Benim için bir şeyler çizebilir misin? Senden bir güneş çizmeni istiyorum. Artık bizim dünyamız çok karanlık, güneşsiz kalmış gibi. Sen öyle bir güneş çiz ki; bizim hepimize hem ışık olsun hem de umut. Sonra bir de yemyeşil ormanlar çizsen olur mu? Bu dünyada göğe bakarak hayal kurabileceğimiz yeşil bir yer kalmadı. Eğer ben de hayal kurmayı bırakırsam, benim içimdeki küçük çocuk da ölecek.
Bir astroidde oturmuş yıldızları izlerken, hayal kurar görüyorum bazen kendimi. Biliyor musun Küçük Prensim seninle çok benzer yanlarımız var. Sen günlerce gün batımını izliyorsun, ben de gün doğumunu izliyorum. Senin tilki en yakın dostun iken benim de keçim vardı sırdaşım. Sonra senin gülün varken benim de gülüm vardı. Ama o benimle hiç konuşmazdı.
Bir gün ikimiz de astroidlerimizin çimlerine uzansak ve aynı yıldızlara bakarak hayal kursak. Sonra kuzuların sesini duysak, bağbatların arasında. Senin defterinden kopan bir kuş konsa benim astroidimin çimlerine ve biz o anda kalabilsek. Hani diyorsun ya insanlar arasında da yalnızdır insan. İşte benim dünyam da öyle bir çölde yaşamak sanki.
Veda zamanı geliyor Küçük Prensim. Kimse anlamasa da bu mektubumuzu mutlaka bir çocuk anlayacaktır, bu minik mısralarımızı. Şimdi güneş senin için batıyor ama benim için yeniden doğuyor. Ama ikimiz de aynı saatte aynı güneşe bakıyor olacağız. Belki de bizi diğerlerinden özel kılan da bu olacak. Sahi Küçük Prensim bu güneş ne zaman herkes için eşit doğup batacak? Şimdi sen de, ben de ölene kadar sorumluyuz bu kurduğumuz gönül bağından. Bir gün tekrar senin defterinden kopup gelen o küçük kuşu bekler bulamazsan beni ne olur çok üzülme. Çünkü çocuk kalamasam da hep seni hatırlamaya devam edeceğim./
ADİLE VAROL