Her Şey Geçip Gider, Geriye Hep Kendimiz Kalırız

HER ÅžEY GEÇÄ°P GÄ°DER, GERÄ°YE HEP KENDÄ°MÄ°Z KALIRIZ

Her insanın hayattaki varlığının bir anlamı vardır. Belki de bu nedenle geliriz dünyaya. Bir yerlerde, belli bir zamanda, baÅŸka baÅŸka insanlarla karşılaşır ve olumlu olumsuz iliÅŸkiler kurarız. Ya yoldaÅŸ oluruz, yan yana oluruz; baÅŸlar serüvenimiz. Ä°htiyacımız her ne ise alırız birbirimizden. Besleriz, besleniriz, ÅŸimdiye kadar geliÅŸtirdiÄŸimiz deÄŸerlerimizden. Birliktelikler kurarız. Birlikte geliÅŸir, güzelleÅŸiriz. Ya da deÄŸer geçeriz. 

Bu birliktelikler arkadaÅŸlıklara, dostluklara, sevgililiklere, kardeÅŸliklere dönüÅŸür. Çokta güzel günler yaÅŸanır. Büyük sofralar kurulur, bayramlar, ÅŸenlikler, kutlamalar, acılar, kayıplar birlikte göÄŸüslenir. Bize toplum olmanın getirdiÄŸi sorumluluk ve deÄŸerlerdendir bunlar. Ama bir gün gelir bu birlikteliklerin de ömrü tükenir. Adına ne dersek diyelim yolunun sonundadır.  Her kesim alacağını almış besleyeceÄŸi duygusunu beslemiÅŸtir. Yol ayrımı gelmiÅŸtir. Geriye bir tek ÅŸey kalmıştır; ‘kendimiz’.

En deÄŸerlimiz. En çok ihmal ettiÄŸimiz, susturduÄŸumuz, bastırdığımız. Belki de kendimizi bile unutacak kadar tavizler vermiÅŸizdir, akışına bırakmışızdır, kendi duygularımızın yerine baÅŸkalarının duygularına önem vermiÅŸizdir. BaÅŸkalarının ayakkabılarını giymiÅŸizdir. Yahut bazen toplumun lafına bakmışızdır. Kendimizi suyun akışına bırakmışsızdır.

Bırakmayın! Konu kendiniz olduÄŸunda hiçbir zaman suyun akışına bırakmayın. Bıraktığınız iÅŸte o an, o gün benliÄŸinizle, ruhunuzla baÅŸka birilerinin yönetimine girmiÅŸ olursunuz.

 Kendinizle ilgili kararları kendiniz alın. Kuralları kendiniz koyun. Elbette baÅŸkalarına danışın ama son kararı siz verin. Kendinize sorun bu bana nasıl hissettiriyor? Benim hayallerimle isteklerimle, arzularımla örtüÅŸüyor mu?

Böylece başınıza gelecek her ÅŸeyde sizin seçimleriniz ve sonuçları olacak. Sonu belki ağır olacak, kalbinizi yoracak, can yakacak ama unutmayın bu; baÅŸkalarının sizin yerinize verdiÄŸi karardan daha az can yakıcı olacak. Bunlardan kaçmayın, kendine anlatın, kendinizi affedin. Affedin ki kalbinizdeki yıkılacak duvarlar arasındaki sıkışmış duygular bir ömür sizi kemirmesin.

Yeri ve günü geldiÄŸinde tüm bu duygularla bağınızı kesin, koparın ki yenileri kurulabilsin.

 

           Serpil koç