FARKLILIKLAR GÜZELDİR 

Gökyüzü bugün masmavi. Dümdüz bir mavi. Yoğun, uçuk bir mavi. Bulutsuz, tekdüze bir görüntüde. Çok eskiden şişman bulutların özgürce salındığı mavi göğü daha çok sevdiğim günler geliyor aklıma. Bulutların yeryüzüne yakınlığı ve rengine göre isimlendirildiğini öğrendiğim zamanlar...

Cirrus, Stratus, Cumulus, Nimbus. Hepsini seviyorum. Çünkü hepsi birbirinden farklı. Değişik özellikleri olan insanların, hayvanların, bitkilerin aynı gezegende yaşaması gibi.

Çocuk yıllarımdan aklımda kalan yorganımı düşünüyorum gözlerim göğe çevrili halde. Yorganımda masmavi bir gökyüzünde yeşil, turuncu, beyaz, pembe bulutlar salınmakta. Üzerime örtünce rengarenk sihirli bir dünyaya giriyorum. Bulutlardan süzülen renk renk yağmur damlalarını, kar tanelerini düşlüyorum. Ne mutlu bana, büyülü bir yorganım var! Her gece renkli rüyalara dalıyorum yorganıma sarınarak. Ama meraklıyım ve bir gün anneme yorgandaki bulutların neden beyaz renkte olmadığını soruyorum gözlerim ve parmağımla göğü işaret ederek. O an bembeyaz tüy bulutlar hareketlerini bırakmış, pür dikkat bizde gibiler. Annemin yüzündeki gülümseme büyüyor. Küçük kızının merakından kaynaklanan memnuniyetle yanıtlıyor sorumu. Sesindeki o tatlı tını hala kulağımda:

“Hayat.” diyor ve devam ediyor; “Hayata bak kızım, insanlara bak. Her şey ve herkes ne kadar farklı. İnsanlar birbirine benzemiyor. Görünüşleri, huyları ayrı birbirinden. Herkesin farklı düşüncesi ve yaşantısı var. Ve bu çeşitlilik çok güzel değil mi? Yorganın da bu güzelliği yakalamak istemiş olmalı farklı renkte bulutlarla.”

Sonra kaşlarını kaldırıp;

”Eee?” diye bana soruyor.

Bu hareketinin, konuyu anlayıp anlamadığımı sorgulaması olduğunu bilip yanıtlıyorum hemen:

“Farklılık güzeldir anneciğim!”

 

Mehtap ÖZ