BÄ°R DÄ°LÄ°M YALNIZLIK

BÄ°R DÄ°LÄ°M YALNIZLIK, BAZEN BÄ°R Ä°HTÄ°YAÇTIR

Ulaşım, haberleÅŸme ve bilgiye ulaÅŸmak: günümüzde kolay sayılır. Bunu bir avantaj gibi düÅŸünsek de azalan tahammüllerimiz, zayıflayan sabrımız ve odaklanma sürelerimiz bu bilgiye ulaÅŸma kolaylığını yönetmeyi de oldukça zorlaÅŸtırıyor. Bilgiye kolay ulaÅŸmayı saÄŸlamakta öne çıkan sosyal medya çılgınlığı bir yandan çok deÄŸerli zaman kayıplarına yol açarken bir yandan da insanı yalnızlaÅŸtırıyor. Buna biraz da kalabalıklar arasındaymışız gibi görünen bir aldatmacanın yarattığı yalnızlığı da ekleyebiliriz. Üstelik kimse ne kaybettiÄŸi zamanın ne de içine düÅŸtüÄŸü yalnızlığın asla farkında deÄŸil.

Gerekte hepimizin, herkesin bazen yalnız kalmaya da ihtiyacı olabilir. Ancak içimize kazınmış olan yalnızlığı sosyal medya ile doldurduÄŸumuzu düÅŸünerek kendimizi kandırıyoruz. Belki de çoÄŸu kiÅŸi bu bilinçli kandırılmanın sonuçlarına bakmadan bu sosyal medya tutkusuna alışmış olduÄŸu için önemli bir baÅŸarmışçasına kendi kendilerini alkışlıyordur.

Bilgiye bu kadar kolay ulaÅŸmak belki de büyük emekler gerektiren araÅŸtırma hevesimizi dumura da uÄŸratmış olabilir. ÇocukluÄŸumun en güzel sosyalleÅŸme etkinliklerinden biri olarak düÅŸündüÄŸüm kütüphane alışkanlıklarının yerini, bu sanal kalabalıklar arasında boÅŸ zaman doldurma adına, adeta bir boÅŸ zaman öldürmeye dönüÅŸtüÄŸünü de öÄŸreniyoruz. DoÄŸrusunu isterseniz boÅŸ kalabalıklar yanında zaman öldürme yerine bazen kaliteli yalnızlıkları da özlüyorum.

Yönetilmeyi ve yönlendirilmeyi beklemeden, kendi hayatımızın navigasyonunda öznesi yine biz olarak, etkinleÅŸtirdiÄŸimiz eylemlerimizle, hayat matematiÄŸimizin denklemini sadeleÅŸtirmeli ve zaman yönetimini bilinçli bir ÅŸekilde ele almamız da gerekiyor

Kalabalıklar arasından sıyrılıp zaman zaman küçük bir doz da olsa yalnızlığı almalıyız hayatımızın içine. Çünkü kalabalıklar kadar yalnızlıklar da bir ÅŸeyler öÄŸretir insana. ÇoÄŸu kiÅŸinin söz ettiÄŸim bu yalnızlık özlemini pek sevmediÄŸini ve yalnız kalmamak için çareler aradığını biliyorum. Elbette bunun da haklı birçok nedeni vardır. BU yüzden yine de zamanımızı doldurma yollarının başında dostlara ulaÅŸmak gelir. Bu nedenle çoÄŸu zaman “yalnız kaldım arayayım dedim”, ”çay da hiç yalnız gitmiyor”  veya “yalnız turları sevmem, sen de gelir misin” gibi sözlere ihtiyaç duyarız.

Zaman zaman tercih ettiÄŸimiz yalnızlık dilimlerinin insanı bazen daha da güçlendirdiÄŸini ve bu gücün tüm hücrelerimizde hissedildiÄŸini görürüz. Farkında olmadan bu güç u güç de bir özgüven kazanarak

Yalnızlık dozunda olursa bu, kendimiz için biraz ÅŸifa olduÄŸu gibi dostlarımız için de bir tür empati sayılır. Bu empati sayesinde kendi duygularımızı yargılar, baÅŸkalarının duygularını da anlamaya çalışırız. Kendi özelimde, yakından tanıdığım ve yılladır yalnız yaÅŸadığını bildiÄŸim Emine Teyzenin duygularını da ancak bu sayede, bu empati duygusuyla anlamaya çalıştığımı düÅŸünürüm.

Yalnızlık tefekkür etmektir ve karanlık göz yüzüne kafanı kaldırdığında yıldızların ve ayın, sonsuz boÅŸluÄŸu yaratanın sahibine ÅŸükürlerini sunmak ve hayranlığı yaÅŸamaktır. Kalabalıklardaki perdenin kalkması ve rabbinle yakınlığındır.

Yalnızlık kendini bulmaktır ve bunun ne büyük nimet olduÄŸunu anlamaktır, Kalabalıklar içinde aldığımız övgülerin nefsimizi kabarttığı, kolaylıkla şımarttığı gerçeÄŸini yalnızken kendini sorgulayarak ve eleÅŸtirerek olgunluk kıvamını ulaÅŸmak, törpülemektir.

Yalnızlık benim için yazmaktır, öÄŸrenmektir, güçtür ve hayat matematiÄŸinin en sade halidir. Ama bir yandan da tahterevallinin karşısına oturttuÄŸum bir dengemdir

Hayat yalnız olmasa da bazen yalnızlık diliminden faydalanmalı ve tercihlerimiz arasına almalıyız.  Bu sadeleÅŸtirme denklemi her zaman bizim elimizdedir ve bazen yalnız kalarak daha saÄŸlıklı ayar verildiÄŸini unutmamalıyız.

Zehra Özdemir